عوامل کلیدی برای سه برابر کردن انرژی های تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰
اجماع امارات متحده عربی در COP28 برای سه برابر کردن ظرفیت انرژی تجدیدپذیر جهانی و افزایش دو برابری بهره وری انرژی تا سال ۲۰۳۰ موافقت کرد که کشورها را ملزم می کند بر موانع ساختاری که مانع پیشرفت انتقال انرژی می شود غلبه کنند. چشم انداز انتقال انرژی جهان توسط آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر (IRENA) این موانع و عوامل کلیدی را که شرایط مساعدی را برای انتقال شتابان ایجاد می کنند، شناسایی می کند.
یکی از موانع شناسایی شده، سیاست گذاری سیل شده است. این مانع از تغییرات سیستمی مورد نیاز در سیاست و برنامه ریزی انرژی شده است. سیاست گذاران با تطبیق ساختارهای بازار، حذف یارانه های سوخت های فسیلی و ایجاد مکانیسم های موثر قیمت گذاری کربن، نقش مهمی در حمایت از تغییرات دارند. تبدیل تعهد COP28 به واقعیت و افزایش چشمگیر ظرفیت انرژی تجدیدپذیر در این ۷ سال باقیمانده به ۱۱٫۲ تراوات، بنابراین مداخلات سیاستی فوری را می طلبد.
چهل و یک عضو از ۵۱ عضو IRENA که در نظرسنجی انجام شده در آماده سازی برای ارسال مشارکت های تعیین شده ملی (NDCs) بعدی شرکت کردند، نیاز به بهبود سیاست ها و مقررات برای پیشبرد انتقال انرژی را تکرار کردند. به دنبال اجماع امارات متحده عربی، کشورها باید هدف سه برابری انرژی های تجدیدپذیر را برای ارسال NDC های بعدی خود در نظر بگیرند و در عین حال نقاط آغازین مختلف و زمینه های ملی خود را منعکس کنند.
پاسخ‌های اعضا مطابق با توصیه‌های ایرنا برای سیاست‌گذاران برای پاسخگویی به چالش‌های جدید و نیازهای فعلی است:
قرار دادن انتقال انرژی در هسته استراتژی های اقتصادی/توسعه ملی.
همراستایی با سیاست‌های بخش/بین‌بخشی برای ترویج استقرار انرژی‌های تجدیدپذیر و سایر راه‌حل‌های مرتبط با انتقال.
تطبیق سیاست ها و اقدامات با واقعیت های بازار.
تنظیم سیاست‌ها برای حمایت از صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر (مثلاً قیمت‌های سقف حراج بیشتر منعکس کننده هزینه‌های واقعی است).
در نظرسنجی فوق الذکر، اعضا همچنین بر ضرورت وجود گزینه های مختلف سیاست گذاری و نظارتی تاکید کردند. به دنبال این موارد، ۳۳ کشور ابزارهای قیمت‌گذاری کربن و/یا مکانیسم‌های بازار ماده ۶ توافق پاریس را ذکر کردند، در حالی که ۳۲ کشور شامل سیاست‌ها و مقررات تحرک الکتریکی بودند.
آخرین ارزیابی نشان می‌دهد که تعهدات و اهداف فعلی برای کربن زدایی بخش حمل‌ونقل آن‌طور که در توافقنامه پاریس الزامی است، کافی نیستند. از ۱۴۰ کشوری که دور دوم NDCها را در اوت ۲۰۲۳ ارسال کرده بودند؛ ۲۳ کشور هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) را برای حمل و نقل تعیین کرده اند، ۱۳۵ کشور اهدافی را برای حمل و نقل تعیین کرده اند که اهداف صریح کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را شامل نمی شود، در حالی که ۹۲ کشور ارائه شده در استراتژی های توسعه بلندمدت کم انتشار گازهای گلخانه ای شامل اقدامات کاهش آب و هوا برای حمل و نقل
گزارش آتی ایرنا بر نقش پیشرو سیاست ها برای انتقال حمل و نقل جاده ای تاکید می کند. از کشورها خواسته می‌شود تا اهداف جاه‌طلبانه وسایل نقلیه الکتریکی (EV) و جدول زمانی مشخص را مطابق با توافقنامه پاریس برای حذف تدریجی استفاده از سوخت‌های فسیلی در حمل‌ونقل جاده‌ای تعیین کنند و سیگنال‌هایی را به سرمایه‌گذاران و خودروسازان ارسال کنند. سیاست هایی که کارایی سیستمی فعالیت حمل و نقل و رفتار سفر را بهبود می بخشد مورد نیاز است.
وسایل نقلیه الکتریکی و زیرساخت‌های شارژ باید نقش عمده‌ای در ایجاد یک انتقال سریع داشته باشند. به غیر از برق رسانی، سه حوزه در سیاست گذاری به عنوان اقداماتی برای کربن زدایی بخش حمل و نقل مورد بحث قرار می گیرد. اجتناب از (حمل و نقل غیرضروری موتوری)، تغییر (به حالت های کارآمدتر) و بهبود (بازده خودرو). چارچوب اجتناب از تغییر-بهبود برای بررسی همه سیاست‌های بالقوه کربن‌زدایی مفید است، اما این دسته‌بندی‌ها نباید متقابلاً منحصر به فرد در نظر گرفته شوند.
کربن زدایی حمل و نقل جاده ای مستلزم اجرای تعدادی از سیاست ها برای ارتقای بهره وری انرژی و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر است که به افزایش تقاضا برای استقرار بیشتر انرژی های تجدیدپذیر کمک می کند. خودروهای برقی دو و سه چرخ پتانسیل ارائه یک گزینه مقرون به صرفه برای کربن زدایی حمل و نقل جاده ای در کشورهای در حال توسعه را دارند. آنها می توانند مزایای زیست محیطی و اجتماعی-اقتصادی متعددی را برای جوامع محلی به ارمغان بیاورند. سیاست ها باید مدل های کسب و کار نوآورانه را تشویق کنند و موانع مربوط به هزینه ها، باتری و ایمنی را برطرف کنند.
اما همانطور که تحلیل ایرنا نشان داده است، سیاست گذاری موفق را نمی توان به یک بخش محدود کرد. انتقال انرژی که منجر به تحقق تعهد سه برابری انرژی های تجدیدپذیر می شود، انتقالی است که در بخش ها، جوامع، کشورها و مناطق مختلف به عنوان عادلانه و منصفانه تجربه می شود. این نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری باید در تلاش‌ها برای کاهش نابرابری‌های گسترده بین غنی و فقیر، پایدارتر کردن اقتصادها و کاهش بحران آب‌وهوایی گنجانده شود یا به آن مرتبط شود
نویسنده: دپارتمان خبری آرا نیرو
منبع: مجله فتوولتائیک PV
