انرژی خورشیدی متمرکز
سیستم های خورشیدی متمرکز (همچنین به نام انرژی متمرکز خورشیدی، گرمای خورشیدی متمرکز و CSP) انرژی خورشیدی را با استفاده از آینه ها یا لنزها برای تمرکز یک منطقه بزرگ نور خورشید یا انرژی حرارتی خورشیدی در یک منطقه کوچک تولید می کنند. وقتی که نور متمرکز به گرما تبدیل می شود، الکتریسیته تولید می شود که یک موتور گرما (معمولا توربین بخار) را به یک ژنراتور برق متصل می کند یا یک واکنش گرما شیمیایی را آزمایش می کند.
CSP ظرفیت کلی نصب شده در جهان ۴،۸۱۵ مگاوات در سال ۲۰۱۶ بود که از ۳۵۴ مگاوات در سال ۲۰۰۵ میلادی افزایش یافته است. در سال ۲۰۱۷، اسپانیا تقریبا نیمی از ظرفیت جهان را در ۲۳۰۰ مگاوات افزایش داده و این کشور رهبر جهان در CSP است. ایالات متحده با ۱٫۷۴۰ مگاوات است. علاقه نیز در شمال آفریقا و خاورمیانه و همچنین هند و چین قابل توجه است. بازار جهانی تحت تأثیر گیاهان پارابولیک قرار گرفته است که ۹۰ درصد از گیاهان CSP را در یک نقطه به خود اختصاص داده است.
بزرگترین پروژه های CSP در جهان
بزرگترین پروژه های CSP در جهان، تأسیسات انرژی خورشیدی ایوانپا (۳۹۲ مگاوات) در ایالات متحده (که از فناوری برج های خورشیدی استفاده می کنند) و پروژه خورشیدی Mojave (354 مگاوات) در ایالات متحده (که از چاه های پارابولیکی استفاده می کند) است.
در اغلب موارد، تکنولوژی های CSP در حال حاضر نمی توانند در برابر قیمت با پنل های خورشیدی فتوولتائیک رقابت کنند.
به طور کلی CSP به مقدار زیادی از تابش مستقیم خورشید نیاز دارد و تولید انرژی آن با پوشش ابر به شدت کاهش می یابد. این در مقایسه با فتوولتائیک است که می تواند برق را نیز از طریق تابش منتشر کند.
مزیت CSP بیش از PV
با این حال، مزیت CSP بیش از PV است که به عنوان یک فن آوری حرارتی، در حال اجرا یک بلوک قدرت حرارتی معمولی، یک گیاه CSP می تواند حرارت انرژی خورشیدی را در نمک های مذاب ذخیره می کند، که این گیاهان را قادر می سازد تا هر زمان که نیاز است، چه روز یا شب این باعث می شود که CSP یک شکل نمایشی از خورشید باشد.
CSP دارای کاربردهای دیگر نسبت به برق است
CSP دارای کاربردهای دیگر نسبت به برق است. محققان به طور فزاینده ای راکتورهای خورشیدی را برای تولید انرژی خورشیدی مورد بررسی قرار می دهند و انرژی خورشیدی را در آینده به طور کامل انتقال می دهند. این محققان از گرمای خورشید CSP به عنوان یک کاتالیزور برای ترموشیمی برای جدا کردن مولکول های H2O استفاده می کنند تا هیدروژن (H2) را از انرژی خورشیدی بدون انتشار کربن ایجاد کنند. با تقسیم هر دو H2O و CO2، دیگر هیدروکربن های بسیار مورد استفاده – به عنوان مثال، سوخت جت برای پرواز هواپیماهای تجاری – همچنین می تواند با انرژی خورشیدی به جای سوخت های فسیلی ایجاد شود.
